νεόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	νεοθρῐχ- νεοτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	νεόθριξ	οἱ/αἱ	νεότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	νεότριχος	τῶν	νεοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	νεότριχῐ	τοῖς/ταῖς	νεότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	νεότριχᾰ	τοὺς/τὰς	νεότριχᾰς
κλητική ὦ!		νεόθριξ		νεότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νεότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		νεοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νεόθριξ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική νεό- + -θριξ

Ουσιαστικό

νεόθριξ, -τριχος αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

• (ελληνιστική κοινή) που έχει νέες τρίχες (αναφερόμενο σε γενειάδα)

  ※  4ος/5ος κε αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 3, 414 @scaife.perseus

  στέψας δὲ νεότριχος ἄκρα παρειῆς

Πηγές

• νεόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.