μετριοπότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μετριοπότης	οἱ	μετριοπόται
γενική	τοῦ	μετριοπότου	τῶν	μετριοποτῶν
δοτική	τῷ	μετριοπότῃ	τοῖς	μετριοπόταις
αιτιατική	τὸν	μετριοπότην	τοὺς	μετριοπότᾱς
κλητική ὦ!		μετριοπότᾰ		μετριοπόται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μετριοπότᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		μετριοπόταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μετριοπότης < μέτριο(ς) + -πότης

Ουσιαστικό

μετριοπότης, -ου αρσενικό

• αυτός που πίνει με μέτρο

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Ἀπολογία Σωκράτους πρὸς τοὺς Δικαστάς, 19 @scaife.perseus

  σὺ δὲ εἰπὲ εἴ τινα οἶσθα ὑπʼ ἐμοῦ γεγενημένον ἢ ἐξ εὐσεβοῦς ἀνόσιον ἢ ἐκ σώφρονος ὑβριστὴν ἢ ἐξ εὐδιαίτου πολυδάπανον ἢ [ὡς] ἐκ μετριοπότου οἰνόφλυγα ἢ ἐκ φιλοπόνου μαλακὸν ἢ ἄλλης πονηρᾶς ἡδονῆς ἡττημένον.

Συγγενικά

• μετριοποσία
• μετριοποτίστατος: υπερθετικός βαθμός του μετριοπότης
• → και δείτε τις λέξεις μέτριος και πίνω

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• μετριοπότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μετριοπότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.