μαγεύτρα

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μαγεύτρα	οι	μαγεύτρες
γενική	της	μαγεύτρας		—
αιτιατική	τη	μαγεύτρα	τις	μαγεύτρες
κλητική		μαγεύτρα		μαγεύτρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δεν συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαγεύτρα < μαγεύ(ω) + -τρα. Διαφορετική η σημασία του μεσαιωνικού μαγεύτρια (μάγισσα).

Προφορά

ΔΦΑ : /maˈʝef.tɾa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μα‐γεύ‐τρα

Ουσιαστικό

μαγεύτρα θηλυκό

1. (λογοτεχνικό) αυτή που μαγεύει, γοητεύει

   ※  Περδικόστηθη Tσιγγάνα,
   ω μαγεύτρα, που μιλείς
   τα μεσάνυχτα προς τ' άστρα
   γλώσσα προσταγής!

   Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Λόγος Γ΄ Αγάπη, 1η στροφή

Συνώνυμα

• γητεύτρα
• πλανεύτρα

Μεταφράσεις

    μαγεύτρα

Αναφορές

{κλείδα-ελλ}}