λευσμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	λευσμός	οἱ	λευσμοί
γενική	τοῦ	λευσμοῦ	τῶν	λευσμῶν
δοτική	τῷ	λευσμῷ	τοῖς	λευσμοῖς
αιτιατική	τὸν	λευσμόν	τοὺς	λευσμούς
κλητική ὦ!		λευσμέ		λευσμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λευσμώ
γεν-δοτ	τοῖν		λευσμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λευσμός < λεύω + -σμός

Ουσιαστικό

λευσμός, -οῦ αρσενικό

• λιθοβολισμός

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στίχ. 189 (186-190)

  ἀλλ᾽ οὗ καρανιστῆρες ὀφθαλμωρύχοι | δίκαι σφαγαί τε, σπέρματός τ᾽ ἀποφθορᾷ | παίδων κακοῦται χλοῦνις, ἠδ᾽ ἀκρωνίαι | λευσμοί τε, καὶ μύζουσιν οἰκτισμὸν πολὺν | ὑπὸ ῥάχιν παγέντες.

  μα όπου σφαγές και δίκες κεφαλιών κομμένων, | ματιών βγαλμένων και γι᾽ αφανισμό του γένους | των παιδιών στίβουν τον αφρό κι ακρωτηριάζουν, | καταπετρώνουν και σπαραχτικά μουγκρίζουν | οι καρφωμένοι στα παλούκια.

  Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη λεύω

Πηγές

• λευσμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λευσμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.