λεπτότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λεπτότης	αἱ	λεπτότητες
γενική	τῆς	λεπτότητος	τῶν	λεπτοτήτων
δοτική	τῇ	λεπτότητῐ	ταῖς	λεπτότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λεπτότητᾰ	τὰς	λεπτότητᾰς
κλητική ὦ!		λεπτότης		λεπτότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λεπτότητε
γεν-δοτ	τοῖν		λεπτοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λεπτότης < λεπτό(ς) + -της

Ουσιαστικό

λεπτότης, -τητος θηλυκό

1. ισχνότητα, η ιδιότητα του λεπτού
2. (μεταφορικά) εξυπνάδα, ευφυΐα

Πηγές

• λεπτότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λεπτότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.