λαμπρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λαμπρότης	αἱ	λαμπρότητες
γενική	τῆς	λαμπρότητος	τῶν	λαμπροτήτων
δοτική	τῇ	λαμπρότητῐ	ταῖς	λαμπρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λαμπρότητᾰ	τὰς	λαμπρότητᾰς
κλητική ὦ!		λαμπρότης		λαμπρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λαμπρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		λαμπροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λαμπρότης < λαμπρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

λαμπρότης, -ητος θηλυκό

1. λαμπρότητα, φωτεινότητα
2. μεγαλοπρέπεια

Πηγές

• λαμπρότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λαμπρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.