κιττάμπελος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κιττάμπελος	οἱ/αἱ	κιττάμπελοι
γενική	τοῦ/τῆς	κιτταμπέλου	τῶν	κιτταμπέλων
δοτική	τῷ/τῇ	κιτταμπέλῳ	τοῖς/ταῖς	κιτταμπέλοις
αιτιατική	τὸν/τὴν	κιττάμπελον	τοὺς/τὰς	κιτταμπέλους
κλητική ὦ!		κιττάμπελε		κιττάμπελοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κιτταμπέλω
γεν-δοτ	τοῖν		κιτταμπέλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμηλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κιττάμπελος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κιττ(ός), αττικός τύπος του κισσός + -άμπελος

Ουσιαστικό

κιττάμπελος αρσενικό ή θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή, φυτό) άλλη μορφή του κισσάμπελος

Πηγές

• κισσάμπελος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.