κανταδόρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κανταδόρος	οι	κανταδόροι
γενική	του	κανταδόρου	των	κανταδόρων
αιτιατική	τον	κανταδόρο	τους	κανταδόρους
κλητική		κανταδόρε		κανταδόροι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανταδόρος < (άμεσο δάνειο) βενετική cantador + -ος < λατινική canto, θαμιστικό του cano < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *keh₂n- (τραγουδώ)

Προφορά

ΔΦΑ : /kan.daˈðo.ɾos/ & /kan.taˈðo.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐ντα‐δό‐ρος

τυπογραφικός συλλαβισμός : καν‐τα‐δό‐ρος

Ουσιαστικό

κανταδόρος αρσενικό

• (επάγγελμα, παρωχημένο) αυτός που τραγουδάει καντάδες

  ※  Νὰ σοῦ χαλοῦν τὸν ὕπνο σου οἱ κανταδόροι, / Τ’ αὐτιά σου ξελαρύγγωτοι ἐδὼ τενόροι·

  Κωνσταντίνος Σκόκος, «Το καλοκαίρι εις την Αθήνα», στο Γελοιογραφικόν Ημερολόγιον του Έτους 1886

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη καντάδα

Μεταφράσεις

    κανταδόρος