κανδιδᾶτος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κανδιδᾶτος < ελληνιστική κοινή κανδιδᾶτος

Ουσιαστικό

κανδιδᾶτος αρσενικό

• (στρατιωτικός βαθμός) ο αξιωματικός

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κανδιδᾶτος	οἱ	κανδιδᾶτοι
γενική	τοῦ	κανδιδάτου	τῶν	κανδιδάτων
δοτική	τῷ	κανδιδάτῳ	τοῖς	κανδιδάτοις
αιτιατική	τὸν	κανδιδᾶτον	τοὺς	κανδιδάτους
κλητική ὦ!		κανδιδᾶτε		κανδιδᾶτοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κανδιδάτω
γεν-δοτ	τοῖν		κανδιδάτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανδιδᾶτος < λατινική candidatus < candidus (λευκός)

Ουσιαστικό

κανδιδᾶτος αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (στρατιωτικός βαθμός) ο αξιωματικός

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .