κίσθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κίσθος	οἱ	κίσθοι
γενική	τοῦ	κίσθου	τῶν	κίσθων
δοτική	τῷ	κίσθῳ	τοῖς	κίσθοις
αιτιατική	τὸν	κίσθον	τοὺς	κίσθους
κλητική ὦ!		κίσθε		κίσθοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κίσθω
γεν-δοτ	τοῖν		κίσθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κίσθος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κίσθος, -ου αρσενικό

• (φυτό) ο μικρός θάμνος κίστος του γένους Cistus villosus (αρσενικό) και Cistus salvifolius (θηλυκό)

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Γυναικεῖα, (De muliebribus), 1.63, p.130, @scaife.perseus

  ἑψεῖν δὲ ἐν τῷ ὕδατι καὶ κισθὸν καὶ ἐλελίσφακον.

  ※  4ος/3ος↑ αιώνας ⌘ Θεόφραστος, Enquiry into Plants, 6.1.4, @scaife.perseus

  πλείω δέ ἐστι τὶ γένη τὰ τούτων καὶ διαφορὰς ἔχοντα μεγάλας, οἷον κίσθος μήλωθρον ἐρευθεδανὸν σπειραία κνέωρον ὀρίγανος θύμβρα σφάκος ἐλελίσφακος πράσιον κόνυζα μελισσόφυλλον ἕτερα τοιαῦτα·

Άλλες μορφές

• κίσθαρος
• κισθός
• κίστος

Παράγωγα

• ὑποκισθίς

Πηγές

• κίσθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.