θαλασσόπληκτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	θαλασσόπληκτος	τὸ	θαλασσόπληκτον
γενική	τοῦ/τῆς	θαλασσοπλήκτου	τοῦ	θαλασσοπλήκτου
δοτική	τῷ/τῇ	θαλασσοπλήκτῳ	τῷ	θαλασσοπλήκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	θαλασσόπληκτον	τὸ	θαλασσόπληκτον
κλητική ὦ!		θαλασσόπληκτε		θαλασσόπληκτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	θαλασσόπληκτοι	τὰ	θαλασσόπληκτᾰ
γενική	τῶν	θαλασσοπλήκτων	τῶν	θαλασσοπλήκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	θαλασσοπλήκτοις	τοῖς	θαλασσοπλήκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	θαλασσοπλήκτους	τὰ	θαλασσόπληκτᾰ
κλητική ὦ!		θαλασσόπληκτοι		θαλασσόπληκτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θαλασσοπλήκτω	τὼ	θαλασσοπλήκτω
γεν-δοτ	τοῖν	θαλασσοπλήκτοιν	τοῖν	θαλασσοπλήκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θαλασσόπληκτος < θαλασσό- + -πληκτος (πλήσσω)

Επίθετο

θαλασσόπληκτος, -ος, -ον

• που τον πλήττει η θάλασσα

  θαλασσόπληκτος νῆσος (Αισχύλος, Πέρσαι 307)

Πηγές

• θαλασσόπληκτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θαλασσόπληκτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.