θέωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θέωσῐς	αἱ	θεώσεις
γενική	τῆς	θεώσεως	τῶν	θεώσεων
δοτική	τῇ	θεώσει	ταῖς	θεώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	θέωσῐν	τὰς	θεώσεις
κλητική ὦ!		θέωσῐ		θεώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θεώσει
γεν-δοτ	τοῖν		θεωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θέωσις < θεόω

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: θέωση

Ουσιαστικό

θέωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• αποθέωση, θεοποίηση

  ≈ συνώνυμα: ἀποθέωσις

Πηγές

• θέωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.