εὐετηρία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐετηρίᾱ	αἱ	εὐετηρίαι
γενική	τῆς	εὐετηρίᾱς	τῶν	εὐετηριῶν
δοτική	τῇ	εὐετηρίᾳ	ταῖς	εὐετηρίαις
αιτιατική	τὴν	εὐετηρίᾱν	τὰς	εὐετηρίᾱς
κλητική ὦ!		εὐετηρίᾱ		εὐετηρίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐετηρίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐετηρίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐετηρία < εὖ + ἐτήρ + -ία < ἔτος

Ουσιαστικό

εὐετηρία θηλυκό

1. ευετηρία
2. (κατ’ επέκταση) ευτυχία