εξευγένιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	εξευγένιση	οι	εξευγενίσεις
γενική	της	εξευγένισης*	των	εξευγενίσεων
αιτιατική	την	εξευγένιση	τις	εξευγενίσεις
κλητική		εξευγένιση		εξευγενίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, εξευγενίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εξευγένιση < εξευγενίζω. Η λέξη μαρτυρείται από το 1835 σε κείμενο του Ευστάθιου Σίμου (1804-1878)

Ουσιαστικό

εξευγένιση θηλυκό

• άλλη μορφή του εξευγενισμός