εκφυγή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	εκφυγή	οι	εκφυγές
γενική	της	εκφυγής	των	εκφυγών
αιτιατική	την	εκφυγή	τις	εκφυγές
κλητική		εκφυγή		εκφυγές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εκφυγή < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἐκφυγή. Μορφολογικά αναλύεται σε εκ- + φυγή

Προφορά

ΔΦΑ : /ek.fiˈʝi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : εκ‐φυ‐γή

Ουσιαστικό

εκφυγή θηλυκό

• η διαφυγή, το γλύτωμα

Συγγενικά

• ξεφυγή (σπάνιο)

Μεταφράσεις

    εκφυγή

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία.
• εκφυγή - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)