δυσμένεια

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δυσμένεια	οι	δυσμένειες
γενική	της	δυσμένειας	των	δυσμενειών
αιτιατική	τη	δυσμένεια	τις	δυσμένειες
κλητική		δυσμένεια		δυσμένειες
Κατηγορία όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δυσμένεια < αρχαία ελληνική δυσμένεια < δυσμενής

Ουσιαστικό

δυσμένεια θηλυκό

1. εχθρική ή γενικά αρνητική διάθεση

   έπεσε στη δυσμένεια των προϊσταμένων του

Εκφράσεις

• δυσμένεια της τύχης: κακοριζικιά

Αντώνυμα

• ευμένεια

Συγγενικά

• δυσμενής
• δυσμενώς

Μεταφράσεις

    δυσμένεια

γαλλικά : défaveur (fr), disgrâce (fr)