disgrâce

Γαλλικά (fr)

ενικός	πληθυντικός
disgrâce	disgrâces

Ουσιαστικό

disgrâce ^(fr) θηλυκό

1. η δυσμένεια

   ≈ συνώνυμα: déchéance, décri, défaveur

2. (παρωχημένο) το ατύχημα, η ατυχία

   ≈ συνώνυμα: détresse, infortune, malheur

3. η έλλειψη χάρης

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη disgrâcier