déchéance

Γαλλικά (fr)

ενικός	πληθυντικός
déchéance	déchéances

Ετυμολογία

déchéance < déchoir

Ουσιαστικό

déchéance ^(fr) θηλυκό

1. η πτώση, ο ξεπεσμός, η κατάντια

   ≈ συνώνυμα: chute, décadence, déclin, disgrâce

2. (νομικός όρος) η απώλεια ενός δικαιώματος ή μιας λειτουργίας, αποτέλεσμα μιας κύρωσης