δούκαινα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

λόγια μεσαιωνική ελληνική με αρχαία κλίση
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δούκαινα	αἱ	δούκαιναι
γενική	τῆς	δουκαίνης	τῶν	δουκαινῶν
δοτική	τῇ	δουκαίνῃ	ταῖς	δουκαίναις
αιτιατική	τὴν	δούκαιναν	τὰς	δουκαίνας
κλητική ὦ!		δούκαινα		δούκαιναι
1η κλίση, Κατηγορία 'θάλασσα' όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δούκαινα < δούκας < (ελληνιστική κοινή) δούξ, δουκ- + -αινα

Ουσιαστικό

δούκαινα θηλυκό

• θηλυκό του δούκας

  ※  ⌘Θεόδωρος Πρόδρομος, ΚΑ' Ἐπιθάλαμος τοῖς τοῦ εὐτυχεστάτου καίσαρος υἱοῖς ([1]), 351, 23-24 Theodori Prodromi Scripta miscellanea στήλη.1403 ⌘ Patrologia Graeca, ed.Migne

  (λόγια μεσαιωνική) Καὶ ὑμεῖς δὲ τρισευτυχεῖς γεγήθατε νύμφαι καὶ τῇ σεμνότητι Δουκαίνῃ / καὶ καλῇ τῶν καλῶν νυμφίων ἀδελφῇ συγγεγήθατε

• για το γυναικείο επώνυμο → δείτε Δούκαινα

Άλλες μορφές

• δουκέσσα
• δούκισσα

Πηγές

• δούκαινα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• δούκαινα - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)