διόδιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	διόδιον	τὰ	διόδιᾰ
γενική	τοῦ	διοδίου	τῶν	διοδίων
δοτική	τῷ	διοδίῳ	τοῖς	διοδίοις
αιτιατική	τὸ	διόδιον	τὰ	διόδιᾰ
κλητική ὦ!		διόδιον		διόδιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διοδίω
γεν-δοτ	τοῖν		διοδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διόδιον < δίοδος < διά + ὁδός

Ουσιαστικό

διόδιον ουδέτερο

1. πέρασμα, διάβαση
2. στενωπός