διετηρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διετηρίς	αἱ	διετηρίδες
γενική	τῆς	διετηρίδος	τῶν	διετηρίδων
δοτική	τῇ	διετηρίδῐ	ταῖς	διετηρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διετηρίδᾰ	τὰς	διετηρίδᾰς
κλητική ὦ!		διετηρίς*		διετηρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διετηρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		διετηρίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διετηρίς < αρχαία ελληνική δίς + ελληνιστική κοινή ἐτηρίς < αρχαία ελληνική ἔτος

Ουσιαστικό

διετηρίς θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) χρονικό διάστημα δύο ετών

Πηγές

• διετηρίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.