διαφώτισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαφώτισῐς	αἱ	διαφωτίσεις
γενική	τῆς	διαφωτίσεως	τῶν	διαφωτίσεων
δοτική	τῇ	διαφωτίσει	ταῖς	διαφωτίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διαφώτισῐν	τὰς	διαφωτίσεις
κλητική ὦ!		διαφώτισῐ		διαφωτίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαφωτίσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαφωτισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαφώτισις < διαφωτί(ζω) + -σις < → δείτε  αρχαία ελληνική φωτίζω, φῶς

Ουσιαστικό

διαφώτισις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) καθαρή εξήγηση, ξεκαθάρισμα

Πηγές

• διαφώτισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.