διαμέλιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαμέλιση	οι	διαμελίσεις
γενική	της	διαμέλισης*	των	διαμελίσεων
αιτιατική	τη	διαμέλιση	τις	διαμελίσεις
κλητική		διαμέλιση		διαμελίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαμελίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαμέλιση < διαμελίζω + -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯aˈme.li.si/ & /ðʝaˈme.li.si/

Ουσιαστικό

διαμέλιση θηλυκό

• άλλη μορφή του διαμελισμός

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διαμελίζω και μέλος

Μεταφράσεις

    διαμέλιση

→ δείτε τη λέξη διαμελισμός

Πηγές

• «διμελσιμός, (διαμέλιση)» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)