διαμελισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διαμελισμός	οι	διαμελισμοί
γενική	του	διαμελισμού	των	διαμελισμών
αιτιατική	τον	διαμελισμό	τους	διαμελισμούς
κλητική		διαμελισμέ		διαμελισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαμελισμός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διαμελισμός < διαμελίζω, διαμελισ- + -μός

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯a.me.liˈzmos/ & /ðʝa.me.liˈzmos/

Ουσιαστικό

διαμελισμός αρσενικό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διαμελίζω
  1. βίαιος αποχωρισμός των μελών από το σώμα που επιφέρει το θάνατο
  2. η διαίρεση μιας χώρας σε ανεξάρτητα κράτη

Άλλες μορφές

• διαμέλιση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διαμελίζω και μέλος

Εκφράσεις

• οριζόντιος διαμελισμός: (γεωλογία) (γεωγραφία) το σύνολο των ακτογραφικών στοιχείων: ακτές, κόλποι, πελάγη, χερσόνησοι, κλπ.
• κάθετος διαμελισμός: (γεωλογία) (γεωγραφία) το ανάγλυφο του εδάφους που περιλαμβάνει στοιχεία όπως βουνά, πεδιάδες κλπ

Μεταφράσεις

    διαμελισμός

αγγλικά : dismemberment (en), partition (en) γαλλικά : démembrement (fr), partition (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	διαμελισμός	οἱ	διαμελισμοί
γενική	τοῦ	διαμελισμοῦ	τῶν	διαμελισμῶν
δοτική	τῷ	διαμελισμῷ	τοῖς	διαμελισμοῖς
αιτιατική	τὸν	διαμελισμόν	τοὺς	διαμελισμούς
κλητική ὦ!		διαμελισμέ		διαμελισμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαμελισμώ
γεν-δοτ	τοῖν		διαμελισμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαμελισμός < διαμελίζω, διαμελισ- + -μός

Ουσιαστικό

διαμελισμός αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) διαμελισμός

Πηγές

• διαμελισμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.