διέγερσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διέγερσῐς	αἱ	διεγέρσεις
γενική	τῆς	διεγέρσεως	τῶν	διεγέρσεων
δοτική	τῇ	διεγέρσει	ταῖς	διεγέρσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διέγερσῐν	τὰς	διεγέρσεις
κλητική ὦ!		διέγερσῐ		διεγέρσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διεγέρσει
γεν-δοτ	τοῖν		διεγερσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διέγερσις < διεγείρω, διεγερ- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε δι- + αρχαία ελληνική ἔγερσις

Ουσιαστικό

διέγερσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) διέγερση

Πηγές

• διέγερσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.