διάσπασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάσπασῐς	αἱ	διασπάσεις
γενική	τῆς	διασπάσεως	τῶν	διασπάσεων
δοτική	τῇ	διασπάσει	ταῖς	διασπάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάσπασῐν	τὰς	διασπάσεις
κλητική ὦ!		διάσπασῐ		διασπάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διασπάσει
γεν-δοτ	τοῖν		διασπασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάσπασις < διασπάω, δια- σπάω, σπα- + -σις

Ουσιαστικό

διάσπασις, -εως θηλυκό

• βίαιος χωρισμός, διάσπαση

Πηγές

• διάσπασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.