διάλειψις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάλειψῐς	αἱ	διαλείψεις
γενική	τῆς	διαλείψεως	τῶν	διαλείψεων
δοτική	τῇ	διαλείψει	ταῖς	διαλείψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάλειψῐν	τὰς	διαλείψεις
κλητική ὦ!		διάλειψῐ		διαλείψεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαλείψει
γεν-δοτ	τοῖν		διαλειψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάλειψις < διαλείπ(ω) + -σις > -ψις

Ουσιαστικό

διάλειψις, -εως θηλυκό

1. το κενό (στον Ιπποκράτη, κενό στο χρώμα του δέρματος· για ασθένεια)
2. (ελληνιστική σημασία) η νοητική διάλειψη, νοητικό κενό

Πηγές

• διάλειψις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.