διάλειψη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάλειψη	οι	διαλείψεις
γενική	της	διάλειψης*	των	διαλείψεων
αιτιατική	τη	διάλειψη	τις	διαλείψεις
κλητική		διάλειψη		διαλείψεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαλείψεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάλειψη < αρχαία ελληνική διάλειψις < διαλείπω

Ουσιαστικό

διάλειψη θηλυκό

• η κατά διαστήματα διακοπή της κανονικής λειτουργίας (πχ συστήματος επικοινωνίας, συσκευής, οργάνου του σώματος)

  η μνήμη μου τώρα τελευταία παθαίνει κάτι διαλείψεις

Μεταφράσεις

    διάλειψη

αγγλικά : intermittence (en) γαλλικά : intermittence (fr), égarement (fr), défaillance (fr)