γλοῦρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	γλοῦρος	οἱ	γλοῦροι
γενική	τοῦ	γλούρου	τῶν	γλούρων
δοτική	τῷ	γλούρῳ	τοῖς	γλούροις
αιτιατική	τὸν	γλοῦρον	τοὺς	γλούρους
κλητική ὦ!		γλοῦρε		γλοῦροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γλούρω
γεν-δοτ	τοῖν		γλούροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γλοῦρος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

γλοῦρος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (μεταλλουργία) άλλη μορφή του γλουρός

  ※  2ος κε αιώνας Βησαντῖνος, στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 15ο, επίγραμμα 25, Βωμός, @perseus.tufts.edu, @loebclassics.com

  ἐς γὰρ βωμὸν ὁρῆς με μήτε γλούρου
  πλίνθοις, μήτ᾽ Ἀλύβης παγέντα βώλοις:

Πηγές

• γλοῦρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.