γηροτρόφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	γηροτρόφος	τὸ	γηροτρόφον
γενική	τοῦ/τῆς	γηροτρόφου	τοῦ	γηροτρόφου
δοτική	τῷ/τῇ	γηροτρόφῳ	τῷ	γηροτρόφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	γηροτρόφον	τὸ	γηροτρόφον
κλητική ὦ!		γηροτρόφε		γηροτρόφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	γηροτρόφοι	τὰ	γηροτρόφᾰ
γενική	τῶν	γηροτρόφων	τῶν	γηροτρόφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	γηροτρόφοις	τοῖς	γηροτρόφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	γηροτρόφους	τὰ	γηροτρόφᾰ
κλητική ὦ!		γηροτρόφοι		γηροτρόφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	γηροτρόφω	τὼ	γηροτρόφω
γεν-δοτ	τοῖν	γηροτρόφοιν	τοῖν	γηροτρόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

γηροτρόφος < γῆρας + -τρόφος

Επίθετο

γηροτρόφος, -ος, -ον

• που διατρέφει, περιθάλπει γέροντα, συνήθως το γονιό

Συνώνυμα

• γηροβοσκός

Συγγενικά

• γηροτροφεῖον
• γηροτροφέω
• γηροτροφία
• γηροτρόφιον
• → και δείτε τις λέξεις γῆρας και τρέφω

Πηγές

• γηροτρόφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γηροτρόφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.