βερικόκκιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	βερικόκκιον	τὰ	βερικόκκιᾰ
γενική	τοῦ	βερικοκκίου	τῶν	βερικοκκίων
δοτική	τῷ	βερικοκκίῳ	τοῖς	βερικοκκίοις
αιτιατική	τὸ	βερικόκκιον	τὰ	βερικόκκιᾰ
κλητική ὦ!		βερικόκκιον		βερικόκκιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βερικοκκίω
γεν-δοτ	τοῖν		βερικοκκίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βερικόκκιον < βερίκοκκ(ον) + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

βερικόκκιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. (φρούτο) υποκοριστικό του βερίκοκκον
2. (φυτό) η βερικοκιά

   ※  Τῷ αὐτῷ μηνὶ ἐγκεντρίσεις ὅσα πρῶτα ἀνθεῖ, οἷον δωράκινα, δαμασκηνά, βερικόκκια, ἀμυγδαλέας, κερασέας. (Γεωπονικά, 3, 1, 4)

Άλλες μορφές

• βερίκοκκον

Πηγές

• βερικόκκιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.