βελούχι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	βελούχι	τα	βελούχια
γενική	του	βελουχιού	των	βελουχιών
αιτιατική	το	βελούχι	τα	βελούχια
κλητική		βελούχι		βελούχια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βελούχι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική βελούχιν, όπως και στο τοπωνύμιο Βελούχιν

• είτε^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)} άγνωστης ετυμολογίας. Ίσως προέρχεται από την τουρκική λέξη bolluk (που σημαίνει «αφθονία»).

Ουσιαστικό

βελούχι ουδέτερο

1. (ιδιωματικό) πηγή απ' όπου πηγάζει πολύ νερό και (κατ’ επέκταση) τα κτίσματα που χτίζονται κοντά σ’ αυτή
2. → δείτε και τη λέξη Βελούχι

Δείτε επίσης

• βελούχι στη Βικιπαίδεια