αὔχησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	αὔχησῐς	αἱ	αὐχήσεις
γενική	τῆς	αὐχήσεως	τῶν	αὐχήσεων
δοτική	τῇ	αὐχήσει	ταῖς	αὐχήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	αὔχησῐν	τὰς	αὐχήσεις
κλητική ὦ!		αὔχησῐ		αὐχήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αὐχήσει
γεν-δοτ	τοῖν		αὐχησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αὔχησις < αὐχέω + -σις

Ουσιαστικό

αὔχησις θηλυκό

1. η καυχησιά, το καύχημα η έπαρση
2. η μεγαλόφωνη, δημόσια έκφραση αγαλλίασης για κάτι για το οποίο ένας άνθρωπος νιώθει υπερήφανος

Συγγενικά

• αὔχημα
• καυχάομαι
• → και δείτε τη λέξη αὐχέω

Πηγές

• αὔχησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αὔχησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.