αὔλειος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	αὔλειος	ἡ	αὐλείᾱ & αὔλειος	τὸ	αὔλειον
γενική	τοῦ	αὐλείου	τῆς	αὐλείᾱς & αὐλείου	τοῦ	αὐλείου
δοτική	τῷ	αὐλείῳ	τῇ	αὐλείᾳ & αὐλείῳ	τῷ	αὐλείῳ
αιτιατική	τὸν	αὔλειον	τὴν	αὐλείᾱν & αὔλειον	τὸ	αὔλειον
κλητική ὦ!		αὔλειε		αὐλείᾱ & αὔλειε		αὔλειον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	αὔλειοι	αἱ	αὔλειαι & αὔλειοι	τὰ	αὔλειᾰ
γενική	τῶν	αὐλείων	τῶν	αὐλείων & αὐλείων	τῶν	αὐλείων
δοτική	τοῖς	αὐλείοις	ταῖς	αὐλείαις & αὐλείοις	τοῖς	αὐλείοις
αιτιατική	τοὺς	αὐλείους	τὰς	αὐλείᾱς & αὐλείους	τὰ	αὔλειᾰ
κλητική ὦ!		αὔλειοι		αὔλειαι & αὔλειοι		αὔλειᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	αὐλείω	τὼ	αὐλείᾱ & αὐλείω	τὼ	αὐλείω
γεν-δοτ	τοῖν	αὐλείοιν	τοῖν	αὐλείαιν & αὐλείοιν	τοῖν	αὐλείοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'δίκαιος' όπως «δίκαιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αὔλειος < αὐλ(ή) + -ιος

Επίθετο

αὔλειος, αὐλεία/αὔλειος, αὔλειον

• αύλειος

Πηγές

• αὔλειος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αὔλειος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.