αἰετός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	αἰετός	οἱ	αἰετοί
γενική	τοῦ	αἰετοῦ	τῶν	αἰετῶν
δοτική	τῷ	αἰετῷ	τοῖς	αἰετοῖς
αιτιατική	τὸν	αἰετόν	τοὺς	αἰετούς
κλητική ὦ!		αἰετέ		αἰετοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἰετώ
γεν-δοτ	τοῖν		αἰετοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἰετός < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

αἰετός, -οῦ αρσενικό

• (πτηνό) επικός και ιωνικός τύπος του ἀετός

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 19 (τ. Ὀδυσσέως καὶ Πηνελόπης ὁμιλία. Νίπτρα.), στίχ. 543 (541-543)

  αὐτὰρ ἐγὼ κλαῖον καὶ ἐκώκυον ἔν περ ὀνείρῳ, | ἀμφὶ δ᾽ ἔμ᾽ ἠγερέθοντο ἐϋπλοκαμῖδες Ἀχαιαί, | οἴκτρ᾽ ὀλοφυρομένην ὅ μοι αἰετὸς ἔκτανε χῆνας.

  Εγώ, στο όνειρο μέσα, κλαίω και σφαδάζω, τριγύρω μου | μαζεύονται ντόπιες γυναίκες καλοπλέξουδες, συμπάσχοντας | για τον πικρό οδυρμό μου, που ένας αετός θανάτωσε τις χήνες μου.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Νεμεονίκαις, 5. Πυθέᾳ ‹Αἰγινήτῃ ἀγενείῳ› παγκρατιαστῇ, 22 (5.22)

  καὶ πέραν πόντοιο πάλλοντ᾽ αἰετοί.

  και πέρ᾽ απ᾽ τα πέλαγα παίρνουν οι αητοί το πέταμά των.

  Μετάφραση (1936): Ιωάννης Γρυπάρης, @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 1040 (1040-1041)

  οὐδ᾽ ἢν θέλωσ᾽ οἱ Ζηνὸς αἰετοὶ βορὰν | φέρειν νιν ἁρπάζοντες ἐς Διὸς θρόνους·

  ουδέ αν θέλουν του Δία οι αετοί | ν᾽ αρπάξουν και να πάνε τις σάρκες του στους θρόνους του,

  Μετάφραση (1940): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἀετός

Πηγές

• ἀετός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἰετός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.