αθέτηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αθέτηση	οι	αθετήσεις
γενική	της	αθέτησης*	των	αθετήσεων
αιτιατική	την	αθέτηση	τις	αθετήσεις
κλητική		αθέτηση		αθετήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αθετήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αθέτηση < (ελληνιστική κοινή) ἀθέτησις

Ουσιαστικό

αθέτηση θηλυκό

1. η ενέργεια του αθετώ, η μη τήρηση (υπόσχεσης, συμφωνίας, υποχρέωσης, όρου κλπ)
2. η θεώρηση ενός τμήματος κειμένου από αρχαίο χειρόγραφο ως νόθου

Μεταφράσεις

    αθέτηση

γαλλικά : manquement (fr), violation (fr) εβραϊκά : הפרה (he)