Φισκάρδο
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία| ↓ πτώσεις | ενικός | |||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | το | Φισκάρδο | ||
| γενική | του | Φισκάρδου | ||
| αιτιατική | το | Φισκάρδο | ||
| κλητική | Φισκάρδο | |||
| Κατηγορία όπως «πεύκο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- Φισκάρδο < μεσαιωνική ελληνική Γυισκάρδος[1] [2] / Γισκάρδος[3] < παλαιά νορβηγική víss (σοφός) < πρωτονορβηγική *ᚹᛁᛊᚨᛉ (wīsaz) < πρωτογερμανική *wīsaz + πρωτογερμανική *harduz (σκληρός, γενναίος)
Κύριο όνομα
επεξεργασία
Φισκάρδο ουδέτερο
- παραθαλάσσιο χωριό της Ελλάδας στη βόρεια Κεφαλονιά
Δείτε επίσης
επεξεργασία-
Φισκάρδο στη Βικιπαίδεια
Μεταφράσεις
επεξεργασία
Φισκάρδο
|
|
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ «Από το όνομα του Νορμανδού βασιλιά Ροβέρτου Γυισκάρδου (Robert Guiscard), που πέθανε εδώ στα 1085, βλ. Ο. Riemann, Céphalonie, σ. 51 (στο Recherches archéologiques sur les îles ioniennes, Παρίσι 1879). Οι δύο παράλληλοι τύποι Φισκάρδο και Πισκάρδο βασίζονται στην ονομασία Βισκάρδο της θέσης όπου τάφηκε ο Γυισκάρδος, βλ. Δ. Ζακυθηνό, ΕΕΒΣ 6, 200κε., Kahane (1940, 180).» Χαράλαμπος Π. Συμεωνίδης, Ετυμολογικό λεξικό των νεοελληνικών οικωνυμίων, εκδ. Κέντρο Μελετών της Ιεράς Μονής Κύκκου, Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 1406, λήμμα Φισκάρδον / 17670.
- ↑ «Ο Ροβέρτος Γυισκάρδος άφησε όσα πλοία τού είχαν απομείνει στη Βόνιτσα και με μία μόνο γαλέρα κατευθύνθηκε προς την Κεφαλονιά στις αρχές Ιουλίου τού 1085. (…) πέθανε τελικά στις 17 Ιουλίου 1085, σε ηλικία 70 ετών. Δεν γνωρίζουμε τον ακριβή τόπο θανάτου του. Ίσως είχε μεταφερθεί ετοιμοθάνατος, από τον Αθέρα, όπου βρισκόταν, σε ένα λιμάνι κοντά στο ακρωτήριο Βλιώτη, στη βορειοδυτική άκρη του νησιού, κατά την προσπάθεια να τον περάσουν στο απέναντι νησί της Ιθάκης. Στο μέρος αυτό, υπάρχει οικισμός που από αιώνες ονομάζεται Porto Guiscardo/Viscardo/Φισκάρδο, όνομα το οποίο πήρε πιθανότατα ως τόπος θανάτου τού Νορμανδού κατακτητή.» Ειρηναίος Φιλίππου, Η πρώτη νορμανδική εκστρατεία στις δυτικές βαλκανικές επαρχίες της βυζαντινής αυτοκρατορίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 142.
- ↑ «ἰδοὺ ἐγὼ Βαϊμοῦντος υἱὸς Ῥομπέρτου Γισκάρδου». (Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς, 13, 12, 4)