Φαληρεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Φαληρεύς	οἱ	Φαληρεῖς - Φαληρῆς*
γενική	τοῦ	Φαληρέως	τῶν	Φαληρέων
δοτική	τῷ	Φαληρεῖ	τοῖς	Φαληρεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Φαληρέᾱ	τοὺς	Φαληρέᾱς
κλητική ὦ!		Φαληρεῦ		Φαληρεῖς - Φαληρῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Φαληρῆ1 ή Φαληρεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Φαληρέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Φαληρεύς < Φάληρ(ον) + -εύς

Ουσιαστικό

Φαληρεύς αρσενικό (θηλυκό Φαληρίς)

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος του δήμου του Φαλήρου

Πηγές

• Φάληρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Φαληρεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.