Στυρεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Στυρεύς	οἱ	Στυρεῖς - Στυρῆς*
γενική	τοῦ	Στυρέως	τῶν	Στυρέων
δοτική	τῷ	Στυρεῖ	τοῖς	Στυρεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Στυρέᾱ	τοὺς	Στυρέᾱς
κλητική ὦ!		Στυρεῦ		Στυρεῖς - Στυρῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Στυρῆ1 ή Στυρεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Στυρέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Στυρεύς < Στύρ(α) + -εύς

Ουσιαστικό

Στυρεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης των Στύρων στην Εύβοια

Πηγές

• Στυρεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.