ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική Μακρῖνος οἱ Μακρῖνοι
      γενική τοῦ Μακρίνου τῶν Μακρίνων
      δοτική τῷ Μακρίν τοῖς Μακρίνοις
    αιτιατική τὸν Μακρῖνον τοὺς Μακρίνους
     κλητική ! Μακρῖνε Μακρῖνοι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  Μακρίνω
γεν-δοτ τοῖν  Μακρίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

  Ετυμολογία

επεξεργασία
Μακρῖνος < λείπει η ετυμολογία + -ῖνος

  Κύριο όνομα

επεξεργασία

Μακρῖνος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

  • ανδρικό όνομα (θηλυκό Μακρίνα)
    ※  5ος κε αιώνας, Επιτύμβια στήλη από την Αραβία/Παλαιστίνη, Zoora (Ghor es-Safi). I.Pal. Tertia Ib 36, στίχ. 3, 11 & 12. (1-13), @epigraphy.packhum.org
    εἷς Θεός, ὁ πάντων
    Δεσπότης. μνημῖον
    Μακρίνου Ἀλαφάλο-
    υ, τελευτήσαντος με-
    τὰ καλοῦ ὀνόματος
    καὶ καλῆς πίστεως ἐτ-
    ῶν λε, ἐν ἔτι τνζ, πε-
    ντεκαιδεκάτης ἰνδι-
    κ(τιῶνος), ἐν μηνὶ Πανέμο-
    υ εἰκοσ(τῇ), ἐν ἡμέρᾳ
    Κυρ<ι>ακῇ. θάρσει, Μα-
    κρῖνε, οὐδὶς ἀθά-
    νατος.
     συνώνυμα: λατινικά Macrinus

Άλλες μορφές

επεξεργασία