Θορεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Θορεύς	οἱ	Θορεῖς - Θορῆς*
γενική	τοῦ	Θορέως	τῶν	Θορέων
δοτική	τῷ	Θορεῖ	τοῖς	Θορεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Θορέᾱ	τοὺς	Θορέᾱς
κλητική ὦ!		Θορεῦ		Θορεῖς - Θορῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Θορῆ1 ή Θορεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Θορέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Θορεύς < Θορ(αί) + -εύς

Ουσιαστικό

Θορεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος του δήμου με το όνομα Θοραί

Πηγές

• Θορεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.