ἑορτή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἑορτή	αἱ	ἑορταί
γενική	τῆς	ἑορτῆς	τῶν	ἑορτῶν
δοτική	τῇ	ἑορτῇ	ταῖς	ἑορταῖς
αιτιατική	τὴν	ἑορτήν	τὰς	ἑορτᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἑορτή		ἑορταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἑορτᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἑορταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑορτή < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἑορτή θηλυκό

1. εορτή

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Οἰδίπους Τύραννος, στίχ. 1490 (1489-1491)

   ποίας γὰρ ἀστῶν ἥξετ᾽ εἰς ὁμιλίας, | ποίας δ᾽ ἑορτάς, ἔνθεν οὐ κεκλαυμέναι | πρὸς οἶκον ἵξεσθ᾽ ἀντὶ τῆς θεωρίας;

   γιατί πού θα πάτε, | σε ποιά του λαού σύναξη ή γιορτή, | χωρίς να μου γυρίσετε κλαμένες | αντίς με τη χαρά απ᾽ το πανηγύρι;

   Μετάφραση (1942): Ιωάννης Γρυπάρης @greek‑language.gr

2. πανήγυρη
3. διασκέδαση, τέρψη

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ὁρτὴ

Εκφράσεις

• κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν: για κάτι που γίνεται καθυστερημένα ή ετεροχρονισμένα
• μελανείμων ἑορτή (δημόσιο πένθος)

Πηγές

• ἑορτή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἑορτή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.