ῥωγμή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ῥωγμή	αἱ	ῥωγμαί
γενική	τῆς	ῥωγμῆς	τῶν	ῥωγμῶν
δοτική	τῇ	ῥωγμῇ	ταῖς	ῥωγμαῖς
αιτιατική	τὴν	ῥωγμήν	τὰς	ῥωγμᾱ́ς
κλητική ὦ!		ῥωγμή		ῥωγμαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥωγμᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ῥωγμαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥωγμή < ῥωγ- (< ῥήγνυμι) + -μή

Ουσιαστικό

ῥωγμή, -ῆς θηλυκό

1. (για οστό) κάταγμα
2. (για έδαφος, ξύλο) σχισμή, σκάσιμο

Συνώνυμα

• ῥωγή
• ῥωγμός
• ῥωχμός

Πηγές

• ῥωγμή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.