ῥυτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ῥυτήρ	οἱ	ῥυτῆρες
γενική	τοῦ	ῥυτῆρος	τῶν	ῥυτήρων
δοτική	τῷ	ῥυτῆρῐ	τοῖς	ῥυτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ῥυτῆρᾰ	τοὺς	ῥυτῆρᾰς
κλητική ὦ!		ῥυτήρ		ῥυτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥυτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		ῥυτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥυτήρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ῥυτήρ, -ῆρος αρσενικό

1. αυτός που σύρει
2. χαλινάρι, γκέμι, λουρί

   εκφράσεις: ἀπὸ ῥυτῆρος

3. υπερασπιστής, σωτήρας, φρουρός

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ῥυτήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥυτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.