ᾀσμάτιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ᾀσμάτιον	τὰ	ᾀσμάτιᾰ
γενική	τοῦ	ᾀσματίου	τῶν	ᾀσματίων
δοτική	τῷ	ᾀσματίῳ	τοῖς	ᾀσματίοις
αιτιατική	τὸ	ᾀσμάτιον	τὰ	ᾀσμάτιᾰ
κλητική ὦ!		ᾀσμάτιον		ᾀσμάτιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ᾀσματίω
γεν-δοτ	τοῖν		ᾀσματίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ᾀσμάτιον < ᾆσμα, ᾄσματος (ᾀσματ-) + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

ᾀσμάτιον ουδέτερο

• (μουσική) υποκοριστικό του ᾆσμα: μικρό τραγούδι, μικρή λυρική ᾠδή

Πηγές

• ᾀσμάτιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.