ὡραία

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὡραία < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου ὡραῖος < ὥρα

Ουσιαστικό

ὡραία - επικός & ιωνικός τύπος : ὡραίη

1. η εποχή της συγκομιδής, συγκεκριμένα οι 20 μέρες πριν και μετά την ανατολή του Σείριου ή του Μεγάλου Κυνός (τότε πιθανόν στα μέσα Ιουνίου)

   ⮡  μίμνει ἐς ὡραίην (: μέχρι τη συγκομιδή)

2. η περίοδος, η εποχή, η καλοκαιρία, ίσως η περίοδος του καλοκαιριού συγκεκριμένα

   ※  ... ἀκούω Λακεδαιμονίους τότε καὶ πάντας τοὺς ἄλλους, τέτταρας μῆνας ἢ πέντε, τὴν ὡραίαν αὐτήν, ἐμβαλόντας ἂν καὶ κακώσαντας τὴν χώραν...

   πληροφορούμαι ότι οι Λακεδαιμόνιοι όπως και όλοι οι άλλοι, εισέβαλαν και κατέστρεφαν τη χώρα κατά τους τέσσερεις ή πέντε μήνες της (καλοκαιρινής) περιόδου ...

   Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Γ', 48 greek-language-gr

   ⮡  τὴν μὲν ὡραίην οὐκ ὕει (: δεν βρέχει το καλοκαίρι <ίσως εννοείται και η άνοιξη>)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ὡραία (ὡραίᾱ)

1. ονομαστική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του ὡραῖος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική δυϊκού, θηλυκού γένους του ὡραῖος

Άλλες μορφές

• επικός & ιωνικός τύπος : ὡραίη

Δείτε επίσης

• ὡραῖᾰ