ὠφέλημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὠφέλημᾰ	τὰ	ὠφελήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ὠφελήμᾰτος	τῶν	ὠφελημᾰ́των
δοτική	τῷ	ὠφελήμᾰτῐ	τοῖς	ὠφελήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ὠφέλημᾰ	τὰ	ὠφελήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ὠφέλημᾰ		ὠφελήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὠφελήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ὠφελημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὠφέλημα < ὠφελέω, ὠφελη- + -μα

Ουσιαστικό

ὠφέλημα ουδέτερο

1. πράγμα ωφέλιμο
2. κέρδος
3. ωφέλεια, ωφέλημα

Πηγές

• ὠφέλημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὠφέλημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.