ὠτίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὠτίον	τὰ	ὠτίᾰ
γενική	τοῦ	ὠτίου	τῶν	ὠτίων
δοτική	τῷ	ὠτίῳ	τοῖς	ὠτίοις
αιτιατική	τὸ	ὠτίον	τὰ	ὠτίᾰ
κλητική ὦ!		ὠτίον		ὠτίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὠτίω
γεν-δοτ	τοῖν		ὠτίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὠτίον < αρχαία ελληνική οὖς, ὠτ-   + υποκοριστικό επίθημα -ίον

Ουσιαστικό

ὠτίον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) υποκοριστικό του οὖς, μικρό αυτί

Πηγές

• ὠτίον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὠτίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.