ὠμόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὠμοθρῐχ- ὠμοτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὠμόθριξ	οἱ/αἱ	ὠμότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	ὠμότριχος	τῶν	ὠμοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	ὠμότριχῐ	τοῖς/ταῖς	ὠμότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὠμότριχᾰ	τοὺς/τὰς	ὠμότριχᾰς
κλητική ὦ!		ὠμόθριξ		ὠμότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὠμότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		ὠμοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὠμόθριξ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ὠμός ὠμό- + -θριξ

Ουσιαστικό

ὠμόθριξ, -τριχος αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

• (ελληνιστική κοινή) σκληρότριχος, που έχει σκληρές, άγριες τρίχες

  ※  3ος αιώνας πκε Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, Αλεξάνδρα, σελ. 523, στιχ. 340

  ὅταν χέλυδρος πυρσὸν ὠμόθριξ βαρὺν, ἀπεμπολητὴς τῆς φυταλμίας χθονὸς, φλέξας τὸν ὠδίνοντα μορμωτὸν λόχον, ἀναψαλάξῃ γαστρὸς ἑλκύσας ζυγά

  → λείπει η μετάφραση

Πηγές

• ὠμόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.