ὑπαγκάλισμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὑπαγκάλισμᾰ	τὰ	ὑπαγκαλίσμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ὑπαγκαλίσμᾰτος	τῶν	ὑπαγκαλισμᾰ́των
δοτική	τῷ	ὑπαγκαλίσμᾰτῐ	τοῖς	ὑπαγκαλίσμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ὑπαγκάλισμᾰ	τὰ	ὑπαγκαλίσμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ὑπαγκάλισμᾰ		ὑπαγκαλίσμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑπαγκαλίσμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ὑπαγκαλισμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑπαγκάλισμα < ὑπαγκαλίζω, ὑπαγκαλισ- + -μα < ὑπ- + ἀγκαλίζω < ἀγκάλη

Ουσιαστικό

ὑπαγκάλισμα ουδέτερο

• το αγαπητό, προσφιλές πρόσωπο που παίρνει κανείς στην αγκαλιά του

Πηγές

• ὑπαγκάλισμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑπαγκάλισμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.